Obsesif Kompulsif Bozukluk

tObsesif kompulsif bozukluk (OKB) genellikle ergenlik çağında veya genç erişkinlik döneminde başlar ve 200 çocuk ve ergenden 1'inde görülür. OKB, şiddetli rahatsızlığa neden olan ve günlük işleyişi engelleyen, tekrarlayan yoğun obsesyonlar ve/veya kompulsiyonlarla karakterizedir. Obsesyonlar, istenmeyen ve belirgin bir kaygı ya da sıkıntıya neden olan, yineleyici ve sürekli düşünceler, dürtüler ya da imgelerdir. Sıklıkla, gerçekçi değiller veya mantıksızlar. Gerçek hayattaki problemler veya meşguliyetlerle ilgili aşırı endişeler değildirler. Kompulsiyonlar, tekrarlayan davranışlar veya ritüeller (el yıkama, bir şeyleri düzenli tutma, bir şeyi tekrar tekrar kontrol etme gibi) veya zihinsel eylemlerdir (sayma, kelimeleri sessizce tekrarlama, kaçınma gibi). OKB'de, obsesyonlar veya kompulsiyonlar, önemli kaygı veya sıkıntıya neden olmalı veya çocuğun normal rutinini, akademik işleyişini, sosyal aktivitelerini veya ilişkilerini bozmalıdır.

tTakıntılı düşünceler çocuğun yaşına göre değişebileceği gibi zamanla da değişebilir. OKB'si olan daha küçük bir çocuk, örneğin bir hırsızın kilitli olmayan bir kapıya veya pencereye girmesi gibi, kendisine veya bir aile üyesine zarar geleceğine dair ısrarlı düşüncelere sahip olabilir. Çocuk, kaygısını gidermek için anne babası uyuduktan sonra zorunlu olarak evinin tüm kapılarını ve pencerelerini kontrol edebilir. Çocuk daha sonra son kontrol ve kilitleme sırasında yanlışlıkla bir kapı veya pencerenin kilidini açmış olabileceğinden korkabilir ve ardından tekrar tekrar kontrol etmek zorunda kalabilir.

tOKB'si olan daha büyük bir çocuk veya genç, mikroplar, AIDS veya bozulmuş yiyeceklerle hastalanacağından korkabilir. Bir çocuk duygularıyla başa çıkmak için "ritüeller" (tekrarlanan bir davranış veya etkinlik) geliştirebilir. Bazen obsesyonlar ve kompulsiyonlar birbirleriyle bağlantılıdır; "Kontrol etmeyi veya el yıkamayı bırakırsam bu kötü şeyin olacağından korkuyorum, bu yüzden hiçbir anlam ifade etmese bile duramıyorum."

tAraştırmalar, OKB'nin bir beyin bozukluğu olduğunu ve ailelerde görülme eğiliminde olduğunu gösteriyor, ancak bu, bir ebeveynde bozukluk varsa çocuğun kesinlikle semptomlar geliştireceği anlamına gelmiyor. Bir çocuk, daha önce aile öyküsü olmayan OKB geliştirebilir.

tÇocuklar ve ergenler genellikle OKB'leri hakkında utanç ve mahcubiyet hissederler. Çoğu kişi bunun deli oldukları anlamına geldiğinden korkar ve düşünce ve davranışları hakkında konuşmaktan çekinir. Ebeveynler ve çocuklar arasındaki iyi iletişim, sorunun anlaşılmasını artırabilir ve ebeveynlerin çocuklarını uygun şekilde desteklemesine yardımcı olabilir.

t

tOKB'si olan çocukların çoğu, psikoterapi (özellikle bilişsel ve davranışsal teknikler) ve bazı ilaçlar, örneğin serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI'lar) kombinasyonu ile etkili bir şekilde tedavi edilebilir. Aile desteği ve eğitimi de tedavinin başarısının merkezinde yer alır. Bir çocuk ve ergen psikiyatrından yardım almak, hem OKB'nin yarattığı karmaşık sorunları daha iyi anlamak hem de tedavi olmak için önemlidir.

*Obsessive-Compulsive Disorder In Children And Adolescents (aacap.org)