Çocuklarda Kaygı
7/23/2023
Bütün çocuklar biraz kaygı yaşayabilir. Çocuklarda kaygı, gelişimin belirli dönemlerinde beklenen ve normal bir durumdur. Örneğin, yaklaşık 8 aylıktan okul öncesi yıllara kadar, sağlıklı gençler, ebeveynlerinden veya yakın oldukları diğer insanlardan ayrıldıkları zamanlarda yoğun sıkıntı (anksiyete) gösterebilirler. Küçük çocukların karanlıktan, fırtınalardan, hayvanlardan veya yabancılardan korkmak gibi kısa süreli korkuları olabilir.
Endişeli çocuklar genellikle aşırı gergindir. Bazıları çok fazla güvence arayabilir ve endişeleri yapmaları gereken etkinlikleri engelleyebilir. Ebeveynler çocuklarının korkularını göz ardı etmemelidir. Kaygılı çocuklar aynı zamanda sessiz, uyumlu ve memnun etmeye hevesli olduklarından, karşılaştıkları güçlükler gözden kaçabilir. Ebeveynler, olumsuz sonuçları önlemek adına şiddetli kaygı belirtilerine karşı uyanık olmalıdır.
Çocuklarda oldukça farklı kaygı türleri vardır.
Ayrılık kaygısının belirtileri şunlardır:
- Ebeveynlerin ve bakıcıların güvenliği hakkında sürekli düşünceler ve yoğun korkular
- Okula gitmeyi reddetmek
- Sık mide ağrıları ve diğer fiziksel şikâyetler
- Evden uzakta uyumakla ilgili aşırı endişeler
- Aşırı yapışkan olmak
- Ebeveynlerden ayrılma anlarında panik veya öfke nöbetleri
- Uyuma güçlüğü veya kabus görme
Fobi belirtileri şunları içerir:
- Belirli bir şey veya durum hakkında aşırı korku (ör. Köpekler, böcekler veya iğneler)
- Önemli bir sıkıntıya neden olan ve olağan faaliyetlere müdahale eden korkular
Sosyal kaygı belirtileri şunları içerir:
- İnsanlarla tanışma veya konuşma korkusu
- Sosyal durumlardan kaçınma
- Aile dışında birkaç arkadaşının olması
Endişeli çocukların diğer belirtileri şunlardır:
- Olaylar gerçekleşmeden önce birçok endişe
- Aile, okul, arkadaşlar veya etkinliklerle ilgili sürekli endişeler veya endişeler
- Tekrarlayan, istenmeyen düşünceler (takıntılar) veya eylemler (kompulsiyonlar)
- Utanma veya hata yapma korkusu
- Düşük benlik saygısı ve özgüven eksikliği
Çocuklarda şiddetli kaygı sorunları tedavi edilebilir. Erken tedavi, arkadaşlık kaybı, sosyal ve akademik potansiyele ulaşamama ve düşük benlik saygısı gibi gelecekteki zorlukları önleyebilir. Tedaviler, bireysel psikoterapi, aile terapisi, ilaçlar, davranışsal tedaviler ve okula danışma gibi yöntemlerin kombinasyonunu gerektirebilir.
Kaygılar şiddetlenir ve çocuğun olağan aktivitelerini (örneğin, anne babasından ayrılmak, okula devam etmek ve arkadaş edinmek) etkilemeye başlarsa, ebeveynler bir çocuk ve ergen psikiyatristinden bir değerlendirme almayı düşünmelidir.